Hezkuntza premia bereziak

Garuneko paralisia duten ikasleen garapen pertsonalik handiena ahalbidetzeko hezkuntza-premia bereziak zein diren zehazteko eta atentzio hori eraginkorragoa izateko nola eman behar den jakiteko, ezinbestekoa da, disciplina anitzeko ikuspegitik, hainbat arlotako ahalbideak eta eragozpenak ezagutzea: mugimendu, hizkuntza eta komunikazio, ezaguera, sentimen, afektibitate eta gizarte, ongizate eta osasunaren arloetan, hain zuzen. Premia horiek arinak eta iragankorrak edo larriak eta iraunkorrak izan daitezke; beti beharko dute banan-banako irakaskuntza, hezkuntza-prozesuan pertsona bakoitzaren ikasteko premia eta moduei erantzungo diena. Hala ere, esparruetako bakoitzean kontuan izan beharreko oinarrizko alderdiak aipa ditzakegu.

MUGIMENA:
Jarreraren kontrola eta mugimenaren garapena lortzea: kontrol zefalikoa, sedestazioa, katuka ibiltzea, bi hankatan ibiltzea, noraezean ibiltzea.
Eskuztatzeko trebetasunak garatzea.
Eguneroko trebetasunetan autonomia lortzea.
Ahal den neurrian, mugitzeko trebetasunak ordenan eta bakoitza bere garaian lortzen uztea.
Prebentziozko atentzioa hartzea hezurretan eta tendoietan gerta litezkeen forma-anormaltasunak saihesteko.

HIZKUNTZA ETA KOMUNIKAZIOA:
Hizketaren garapena: arnasketa-erritmoan, artikulazioan... agertzen diren asalduak zuzentzea.
Hizkuntzaren garapena: egitura morfosintaktiko egokiak erabiltzea, sintaxi konplexuko esaldiak interpretatzea, ideiak hierarkikoki antolatzea...
Hizkuntzaren funtzioen garapena: komunikazio-asmoa garatzea, komunikazio-estrategiak erabiltzea.
Komunikazio-sistema handigarriak/alternatiboak erabiltzea.

EZAGUTZA:
Bere adimen-aukerak garatzea: gorputza ezagutu eta erabiltzea, gauzez ohartzea, ingurune fisiko eta soziala ulertzeko estrategiak garatzea, oinarrizko kontzeptuak garatzea, ikaskuntza instrumentalak lortzea...
Informazioa prozesatzeko gaitasun espezifikoak hobetzea/ indartzea (pertzepzioa, arreta eta oroimena).

SENTIMENAK:
Ikusmenaren edo/eta entzumenaren gabeziak konpentsatzea.

AFEKTIBITATEA ETA GIZARTEA:
Beste pertsona batzuekin harreman normalizatuak izatea eta ahalik eta murrizketa gutxieneko inguruneetan moldatzea.
Autonomiazko azturak lortu eta garatzea.
gizarte-trebetasunak lortu eta garatzea.

OSASUNA ETA ONGIZATEA:
Izan ditzaketen gaixotasunei buruz prebentziozko atentzioa hartzea.
Krisi epileptikoak kontrolatzea.